O METODZIE
Gdzie zdobywamy pierwsze doświadczenia przywództwa? Może to źle, a może dobrze, ale tym miejscem jest dom rodzinny. Skąd rodzice czerpią umiejętność przewodzenia? Oczywiście, od swoich rodziców.
Nietrudno zrozumieć, dlaczego każdy z dwóch tradycyjnych stylów rodzicielstwa (autorytarny lub permisywny) przekazywany był z pokolenia na pokolenie, z dekady na dekadę. Te dwa style wciąż są kultywowane w wielu szkołach i zakładach pracy. Skłonni jesteśmy odtwarzać to, czego sami doświadczyliśmy, albo decydujemy się na postawę przeciwną do tego, jak byliśmy wychowywani.
Przez długie lata wydawało się, że te dwa style przywództwa są skuteczne. Ludzie karani lub zagrożeni karą powstrzymywali się od pewnych zachowań. Kiedy nagradzano ich za jakieś działanie lub obiecywano im nagrodę – robili to, czego od nich oczekiwano. Takie podejście było logicznie spójne i łatwe do zrozumienia.
Nawet jeśli te metody „działały”, to nie zachęcały jednostek do rozwijania pełni swojego potencjału bez szkody dla poczucia własnej wartości. Co się zmieniło? Współcześnie jesteśmy lepiej wyedukowani, lepiej poinformowani i ściślej ze sobą powiązani. Wiemy, że zasady równości, godności i wzajemnego szacunku, za którymi Alfred Adler i Rudolf Dreikurs opowiadali się już na początku XX w., są słuszne. Wszyscy poszukujemy poczucia przynależności i znaczenia. Dlaczego w miejscu pracy jest to takie ważne?
Jak wskazują Adler i Dreikurs, nasze zachowanie wynika z celu, jaki sobie stawiamy, a ludzie nieustannie starają się poprawiać swoją sytuację. Ponieważ dysponujemy dziś szerszą wiedzą i wynikami nowych badań, możemy zrozumieć, co naprawdę motywuje ludzi i skłania ich do zaangażowania. Tym czymś jest „zachęta” – to następna zasada promowana przez Adlera i Dreikursa. Badania naukowe wielokrotnie już udowodniły, że zachęta jest najskuteczniejszym sposobem motywacji drugiej osoby do zmiany zachowania bez odmawiania jej szacunku i naruszania jej godności. Podczas tego warsztatu dowiecie się, na czym polega i jak smakuje zachęta. Sami też doświadczycie jej działania.
Pozytywna Dyscyplina to cieszący się międzynarodowym uznaniem program, dzięki któremu miliony ludzi w 61 krajach (dane z 2018 r.) dowiedziały się, jak wdrażać idee Adlera i Dreikursa w domu i szkole, by być skutecznym liderem, a zarazem zachować godność i szacunek dla siebie i innych. Wielu rodziców i nauczycieli, którzy przekonali się o skuteczności metod Pozytywnej Dyscypliny, pytało nas, czy ta sama filozofia i te same narzędzia nie mogłyby się przydać w miejscu pracy. Odpowiedź brzmi: tak.
W 2016 r. Fact Company, postępowa firma medialna koncentrująca się na innowacjach technicznych i organizacyjnych, uznała Pozytywną Dyscyplinę za jedną z pięciu najważniejszych książek, które pomagają być lepszymi rodzicami i menedżerami. W artykule tym podkreślano znaczenie wyjątkowego podejścia Pozytywnej Dyscypliny do kwestii zachęty.
Ponieważ „dyscyplina” jest słowem powszechnie kojarzonym ze szkołą i wychowywaniem dzieci, ale niekoniecznie z zakładem pracy, spójrzmy na dyscyplinę jako praktykę służącą przekształcaniu kultury firmowej i tworzeniu środowiska pracy nasyconego wzajemnym szacunkiem i zachętą. Wymaga ona odwagi, wytrwałości i zaangażowania. Uwzględnia przywództwo indywidualne i zespołowe. Oby jak najwięcej organizacji wszelkiej wielkości i z wszelkich dziedzin, było kierowanych przez ludzi kultywujących szacunek dla wszystkich swoich współpracowników.
Z najlepszymi życzeniami i wiarą, że rozpowszechnicie filozofię, praktyki i narzędzia wzmacniania ludzi w miejscu pracy we wszystkich waszych społecznościach na całym świecie.
positivediscipline.com/workplace
Jane Nelsen i Dina Emser